Zeventigersdilemma

Publisearre op 11 december 2017

MELIZA DE VRIES – 

Na 49 jaar gaan mijn ouders verhuizen binnen de dorpskaders van Drachten. Verhuizen lijkt mij niet de beste investering voor een bijna goud jubileum of je hebt na 49 jaar het vertrouwen opgebouwd om een huwelijk niet te laten sneuvelen tijdens een kleine volksverhuizing.

 

Ik drink een kop thee met mijn stoffige moeder op de in-plastic-verpakte bank. Zij spreekt nog wel tegen vader, maar met kortere zinnen en een aantal decibels eraan toegevoegd.

 

60.000 boeken worden verminderd naar 59.500 boeken. Zelfs de plaatselijke kringloop is lichtelijk teleurgesteld in het ontspullen van mijn ouders. Maar je weet niet hoe je je dagen in een kleiner huis gaat vertoeven. Misschien in verhalen die je ooit hebt gelezen en opnieuw wilt gaan lezen. 59.500 boeken moeten voldoende zijn.

Minder dan één jaar in het kleinere huis gaan mijn ouders verbouwen om groter te wonen. Tenslotte worden er nieuwe boeken uitgegeven en er moeten feestjes worden gegeven, een 50-jarig jubileum bijvoorbeeld.

Ik drink een kop thee met mijn stoffige moeder op de in-plastic-verpakte bank. Zij spreekt nog wel tegen vader, maar met kortere zinnen en een aantal decibels eraan toegevoegd. Het behang is glanzend wit geworden en op de plinten heeft hij restjes muurverf gedaan. ‘Dit is goedkoper,’ verklaart vader ‘en het stinkt niet.’ Moeder mompelt: ‘Het behang krijg je alleen nog met een schuurmachine eraf. Wat nou als ik nieuw behang wil?’ ‘Dan zijn we al dood,’ zegt vader, die gister zijn oren heeft uitgespoten en alle decibels van moeder weer hoort. Zij besluiten een schilder in te huren, die eerst de muren moet schuren met een schuurmachine voordat hij met verven kan beginnen.

De woonkamer en de uitbouw zijn gescheiden met een blauw zeil dat aan het kozijn is getimmerd met spijkers op willekeurige plekken. De schilder murmelt iets over dat schilderen een vak is. Vader leest één van zijn 59.500 boeken en laat zijn oren functioneren op het niveau van eergister.

Na een paar weken mag het zeil eraf. Ik zie het vorige huis verschijnen in het geraamte van het kleinere huis. Behalve het ritselen van het opgevouwen zeil is het stil in de kamer. Mijn ouders zijn naar de Ikea om een boekenkast te kopen.

Kategory
Tags

Diel dit artikel!

Relatearre artikels

  • Kategory: Kollum

    BOUKE VAN DER HEM -   In pear dagen nei it ôfslachtsjen fan Theo van Gogh waard dit my thús yn breedbyld skildere: J.P. Balkenende ûnferwachts [...]

  • Kategory: Kollum

    BOUKE VAN DER HEM  Yn ’e wrâldfan de organisaasje-adviseurs jildt it adagium: wat goedkeap is, kin net goed wêze. Priuw ik dat yn fakblêden noch [...]

  • Kategory: Kollum

    MINDERT WIJNSTRA -  Ik sil in jier of tsien west ha, doe’t ik in ienfâldich toverlantearntsje krige, sa’nien dêr’t ljochtbylden mei fertoand wurde kinne. Ik [...]