Hoofdredacteur Rimmer Mulder van de Leeuwarder Courant

KARIN DE MIK –

Huub Mous vindt je de machtigste man van Friesland. ‘Tot meerdere glorie van God in Friesland’, is de titel van zijn nieuwe artikel. Je hebt toch inderdaad, als hoofdredacteur van de grootste krant van Friesland, veel macht?

Rimmer Mulder: ‘Nee, helemaal niet. Ik schrijf stukjes en geef een krant uit, wat trouwens steeds moeilijker wordt, want net als de meeste kranten lopen onze abonnementen terug. We beseffen dat we invloed hebben op zaken, maar die moet je niet overschatten. In de praktijk blijkt het moeilijk om mensen te overtuigen. En ja, we zijn ons ervan bewust dat we de grootste krant van Friesland zijn, maar het ontbreekt ons niet aan zelfkritiek. We nodigen vaak mensen van buiten uit, die iets over de krant komen zeggen. Ook krijgen we natuurlijk reacties van lezers, dus verwaand worden we niet’.

Maar je kunt mensen toch maken en breken met je commentaren?

Mulder: ‘Dat vind ik niet en daar zijn we ook niet op uit. En als je dat zou willen, moet je natuurlijk wel materiaal hebben’.

Waarom ging je niet naar de zitting van de Raad voor de Journalistiek. Wilde je de confrontatie met Mous niet aan?

Mulder: ‘Nee, helemaal niet. We reageren schriftelijk, dat hebben we de laatste anderhalf jaar altijd gedaan. De meeste hoofdredacties geven overigens een schriftelijke reactie. De leden van de Raad vinden dat ook goed, omdat ze schaars in hun tijd zitten’.

Je argumenten waren: het betreft hier geen uiting van journalistieke aard, dus kan de Raad hier niet over oordelen.

Mulder: ‘Het staat mensen vrij hun mening te geven, maar Mous doet of wij hem in zijn vrijheid van meningsuiting beperken. Wij hebben wel een pesterig mailtje naar hem gestuurd, maar dat was wel in reactie op zijn mailtje, waarin hij sterk op de man speelde. En dat blijft hij doen, getuige zijn nieuwe artikel in de Moanne’.

Zijn klacht is dat je niet bent ingegaan op zijn inhoudelijke kritiek.

Mulder: ‘Daar ben ik toch vrij in? We krijgen zo vaak brieven, de ene is serieus, de andere niet. Als Mous een zakelijke brief had geschreven, was ik daar zakelijk op ingegaan. Maar hij koos voor een literaire vorm, waarin hij alles sterk overdrijft. Ik had geen zin om daar serieus op in te gaan. Onze redacteur Wiebe Pennewaard deed dat overigens wel in een column in onze krant. Mous heeft daarop weer gereageerd en Wiebe heeft daarop weer een mail gestuurd, waarin hij achttien onjuistheden in Mous’ stuk aantoonde. De reactie van Mous daarop was: “Maar toch is het zo”. Ik reageer op argumenten, niet op beelden. Zijn eerste artikel wemelde van de onjuistheden. Zo zegt hij dat de Leeuwarder Courant geen tv-rubriek heeft, omdat we niet over Omrop Fryslân willen schrijven. We schrijven wel over de Omrop. Ook schrijft hij dat onze cartoons tot de slechtste van Nederland behoren. Maar onze cartoonisten Tom Jansen en Peter van Straaten behoren al jaren tot de nationale top’.

Mous zegt dat je zijn werkgever Keunstwurk straft, vanwege zijn kritiek op de LC.

Mulder: ‘Wij krijgen regelmatig verzoeken van organisaties om bepaalde activiteiten te ondersteunen of sponsoren. Wij hadden geen samenwerking met Keunstwurk, elke aanvraag wordt ad hoc bekeken. Zonder overleg met zijn werkgever Keunstwurk verspreidde hij het verhaal dat de LC Keunstwurk boycotte en dat daardoor verscheidene culturele evenementen in Friesland gevaar liepen. Dat was onjuist. Terwijl Mous sprak van een ernstige schending van zijn mensenrechten, hadden wij al lang weer contact met de Architectuurkring, voor sponsoring van de architectuurprijs. Daar gaan we ook mee door. Al is het wel handig, dat Mous voorlopig zelf geen sponsorverzoeken meer indient’.

Ben je Mous al weer eens tegengekomen? Of wil je hem niet groeten?

Mulder: ‘Zo haatdragend ben ik niet. Het is Mous die net doet of hij me niet ziet. Hij groet me nauwelijks of alleen heel formeel met een knikje. Alsof het een verplichting is. Dat getuigt niet van goede omgangsvormen’.

Earder publiseard yn de Moanne, 3 (2004), 4 (maaie), s. 28.