Veel te moeilijk

JAAP KROL – 

Toch wel een merkwaardige analyse van Anna Enquist als gastredacteur van Letter en Geest (Trouw). Enquist pleit onder de titel ‘Het verlangen naar oppervlakte’ voor geduld, doorzettingsvermogen en vlijt als het gaat om het toe-eigenen van poëzie en klassieke muziek. ‘Als dat lukt zullen ze in hun volwassenheid met plezier naar een Mozartsymfonie luisteren en naar het Concertgebouw komen om de voortgang van de muziekgeschiedenis te volgen.’ Verderop, als het gaat over literatuur: ‘Mijn zoon doorliep een gerenommeerd gymnasium zonder één les over poëzie te krijgen.’ Het komt natuurlijk allemaal door de ‘elektronische communicatiemachines’, daardoor hebben ze geen tijd om een boek te lezen.

Sinds wanneer moet je kunst eigenlijk begrijpen?

Enquist: ‘Klassieke muziek is ‘moeilijk’, je beleeft er meer aan als je er iets van weet, als je de taal hebt leren verstaan’. Als je vroeger namelijk een muziekinstrument leerde ‘hoorden geduld en het uitstellen van directe bevrediging erbij’ – net als dat je ‘een paar jaar woordjes en grammatica leren voor je een boek kon lezen in een vreemde taal.’

O ja? Ik denk dat 95% van de mensen die in een zaal naar een orkest of kwartet luisteren (meestal generatiegenoten van Enquist) geen enkel verstand hebben van bijvoorbeeld de ‘structuur en vorm van een sonate’. Ik ken trouwens ook geen één oudere met een liefde voor poëzie op reciteerniveau. Volgens mij weet de gemiddelde zestiger ook weinig tot niks van Shakespeare en kan hij of zij met moeite één of twee titels van bijvoorbeeld Gerard Reve opsommen.

Sinds wanneer moet je kunst eigenlijk begrijpen? Ik luister graag naar Mozart, maar snap er werkelijk niets van. Ik hou – net als Enquist – ook van voetbal, maar weet helemaal niets van spelsystemen. Poëzie is voor mij een persoonlijke aangelegenheid, daar betrek ik niemand bij – ook uit onkunde, dat geef ik toe.

Vroeger waren er geen mobieltjes en hadden de kinderen allemaal een muziekinstrument, aldus Enquist. Nou, in mijn lagere schoolklas was ik één van vier kinderen (van de twintig) die poogde op een muziekschool een instrument te leren spelen. Het is niet gelukt, veel en veel te moeilijk. Maar waarom gun je jezelf gewoon niet heel veel tijd? Er komt altijd een moment – meestal zijn dat vele – waarop je een draad weer oppakt. Met vioolspelen is dat overigens niet gelukt.

Comments
2 reaksjes oan “Veel te moeilijk”
  1. Peter Sijbenga schreef:

    Ik nim oan dat de kop “Veel te moeilijk” foaral bewiist dat Jaap it stik fan Anna Enquist te dreech fûn.
    It docht mar wer bliken dat net elke skriuwer lêze kin. Nergens beweart Enquist dat ien net fan klassyke muzyk hâlde kinne soe as er him der net yn ferdjippet. Se beweart wól dat ferdjipping yn ‘e achtergrûn fan klassike muzyk in tafoegde wearde ha kin. Nergens seit Enquist dat froeger “alle kinderen een muziekinstrument bespeelden” ; se seit allinne dat der in gruttere maatskiplike konsensus bestie oer it nut fan muzikale ûntjowing yn ’t ramt fan ûnderwiis. Oer it nut fan learen. Lêze leare, spylje leare, tinke leare.

    Wêr’t se it gewoan oer hat (en faker oer hân hat) is : Bildung. (Dat is Dútsk en dan kinst opsykje)
    En elke skriuwer, dichter, muzikus of oare fuotballer dy ’t my oanmoedigje wol om my te ferdjippen yn ‘e achtergrûn fan hokfoar kultureel fenomeen dan ek ha ik tsien kear leaver dan in skriuwer dy ’t sok stribjen mar “merkwaardig” fynt.
    Alle fierdere ûnderstellingen yn ‘e kategory “Volgens mij” en “O ja? Ik denk dat” binne wat soere yllustraasjes fan it feit dat Anna Enquist (en har konsertgeande generaasje-genoaten) him in bytsje boppe de pet gean. Veel te moeilijk. Ook uit onkunde, dat geeft hij toe.

  2. Friduwih Riemersma schreef:

    Nijsgjirrich fenomeen net?
    It byldzjende keunsttydskrift Zwart en Wit bestie fan 1950 oant 1965 en gjin inkeld probleem. Doe stopte it tydskrift en makke in nije start yn 1980. De redaksje sinjalearre doe it probleem dat it publyk ynienen keunst ‘begrypte’, wylst se it earder moai fûn hiene. Of just net moai, mar yn alle gefallen siet it kognitive aspekt der net oan. De sosjale nivellearring siet der tusken, dat soe in faktor wêze kinne. Ynspirearjend tema Jaap!

Reagearje

DE MOANNE

'de Moanne' wol in breed en kreatyf poadium biede foar aktuele en skôgjende bydragen oer kultuer en de keunsten. 'de Moanne' lit sjen wat der yn en om Fryslân spilet, yn taal, byld en nije media. 'de Moanne' ferskynt op it web, op papier en organisearret 'live'-moetingen.