In memoriam Sjoerd de Vries (1941 – 2020)

SJOERD VAN METEREN – 

NAWOORD

‘De kleur van riet is de kleur van hooi. Blankheid. En de geur van hooi. Dat weet ik zo nu en dan toch maar mooi op te roepen. Dat ken ik uit mijn kinderlijkste kinderjaren.’

Als ik zeg dat ik zijn fantasie over zijn eigen dood zo mooi vind, vertelt hij hoe hij als kind langs het riet rende. Dat hij dan soms het skelet van een vogeltje zag liggen in het riet, met precies die bleke, blanke kleur. De dood had dan iets lieflijks.

‘De dood was dan net een Renaissanceschilderijtje. Mijn eigen uitvaart, dat zal ik je precies vertellen. Dat is een fantasie: als ik voel aankomen dat het voorbij is, dat ik dan in de buurt een rietlandschap zoek, en daar gestrekt in het blanke riet ga liggen, zodat ik na één of twee maanden diezelfde blankheid krijg. Dat schrikt mij niet af. Al het andere schrikt mij af. Dus die blanke kleur die je in dat lijf ziet, die blankheid moet ik ook in mij voelen, anders ben ik niet gelukkig. Mijn huidige vrouw, Dalinda, die heeft van dat doorschijnende, opstaande haar, dat zie ik dus van haar, altijd. Daar staat een heel mooi gemodelleerd figuur. Zo is het gekomen.’

Uit ateliergesprekken met Sjoerd de Vries

[weblog: sjoerdvanmeteren.nl]

Op tiisdei 7 jannewaris 2020 ferstoar keunstner Sjoerd de Vries. Yn dit dossier alle stikken dy’t earder yn ‘de Moanne’ ferskynd binne oer it libben en wurk fan Sjoerd de Vries.