En je mag hier gewoon Engels praten

HENK WOLF –

De hierboven afgebeelde advertentie viel me in eerste instantie op, omdat mijn vrouw en ik een reisje naar de Kanaaleilanden willen maken. In tweede instantie viel de koptekst me op. Die is alleen te begrijpen in het frame van de toerist die buiten Engels nauwelijks een woord over de grens spreekt en daar ook weinig behoefte toe voelt. Dat frame past naar mijn idee helemaal niet bij de kosmopolitische Groene Amsterdammer, want in dat blad stond de advertentie.

 

“Piet en Aaltsje spreken thuis gewoon Inuktitut.”

 

‘Joie de vivre’ is slim gekozen. Zowel de Franse herkomst van die frase als de betekenis ervan vertellen de lezer dat de Kanaaleilanden al het plezierige van Frankrijk hebben. De tweede kopregel maakt dan korte metten met een bezwaar waarvan het reisbureau aanneemt dat het bij de lezer bestaat als het om Frankrijk gaat, namelijk dat je er Frans zou moeten spreken.

Zoals het ‘gewoon Nederlands’, dat ik in Friesland vaak hoor, de buitenissigheid van het Fries uitdrukt, framet de woordgroep ‘gewoon Engels” het Frans als wat extravagants, iets dat ver buiten het gezichtsveld van de lezer zou liggen. Wie dat niet meteen gelooft, moet maar eens nagaan hoe paradoxaal ‘gewoon’ klinkt in combinatie met een zeer exotische taal: “Piet en Aaltsje spreken thuis gewoon Inuktitut”.

Het ‘mag’ drukt de verlichting uit die de Nederlandse lezer zou moeten voelen als hij niet aan de verplichting wordt onderworpen Frans te spreken. Het bevestigt het frame van Frankrijk als mooie zonbestemming met het nadeel dat er van die nare Franssprekende Fransen wonen.

Comments
Ien reaksje oan “En je mag hier gewoon Engels praten”
Reagearje

DE MOANNE

'de Moanne' wol in breed en kreatyf poadium biede foar aktuele en skôgjende bydragen oer kultuer en de keunsten. 'de Moanne' lit sjen wat der yn en om Fryslân spilet, yn taal, byld en nije media. 'de Moanne' ferskynt op it web, op papier en organisearret 'live'-moetingen.