Achter glês
JACOB BOUWHUIS –
Myn pakesizzers steane
foar de ruten
se roppe bikkelhurd
de net neikommen beloftes
dy’t ik no net wiermeitsje kin.
Se fiele as spjeldeprikken
yn myn betrinne liif.
It libben is yn twaen spotten
mei in rút as grins.
Pake kin net
mei net
wa wit
miskien nije wike.
Ik glimkje as in folleard akteur
en swaei se fuort
mei beide earmen
achter de barriêre fan glês.