Achter glês
Publisearre op 5 juli 2020
JACOB BOUWHUIS –
Myn pakesizzers steane
foar de ruten
se roppe bikkelhurd
de net neikommen beloftes
dy’t ik no net wiermeitsje kin.
Se fiele as spjeldeprikken
yn myn betrinne liif.
It libben is yn twaen spotten
mei in rút as grins.
Pake kin net
mei net
wa wit
miskien nije wike.
Ik glimkje as in folleard akteur
en swaei se fuort
mei beide earmen
achter de barriêre fan glês.
Kategory
Tags
Diel dit artikel!
Relatearre artikels
Kategory: Poëzij
HANS PETER WESTIN - I Zelfportret met kroonpen Hij legt de taal op zijn palet en kneedt met staal de tussentint waarin zijn [...]
Kategory: Literatuer,Poëzij,Ynterview
HENK VAN DER VEER - Poëzij libbet yn Fryslân. Mar hoe stiet it der mei dy poëzij foar? Dêr sprekke dichters (m/f) har yn dizze [...]
Kategory: Literatuer,Poëzij
HARMEN WIND - BESIKING In beam draacht mear as er opnimt. Sa kin, wylst er al kroant ûnder syn eigen leaf, in kloft [...]
