Strawelte – Lykwein

Linda Posthuma makke in striptekening fan it nûmer Lykwein, fan Strawelte. Wêr hellet Linda har ynspiraasje wei? de Moanne prate mei de keunstner.

Hoelang tekenesto al? Hoe is dy leafde oait begûn?
‘Tekenen doe ik al sinds de basisschool waar destijds de poppetjes met harken als handen een hype waren. Dit heb ik uit verveling verder weten te ontwikkelen en hiermee heb ik zelfs nog een wedstrijd gewonnen in groep 6, waarbij mijn Zwarte Piet lijntekening als kleurplaat gepubliceerd werd in de schoolkrant.
Nee, toch is tekenen nooit mijn hoofdvak geweest. Wel was het voor mij een manier om creatief te zijn, om me op te sluiten van de wereld en je gedachte de vrije loop te laten. Dit ging al snel over in schilderen en sinds ik op mijn vijftiende Photoshop en Illustrator heb ontmoet, is dit volledig de digitale kant op gegaan.’

Do hast fan in tekst fan Strawelte in strip makke. Koesto Strawelte al? Hoe hast it meitsjen fan de strip oanpakt? Hoe bisto ta dizze yllustraasjes kommen?
‘Strawelte kende ik al, via mijn broer moet ik toegeven. Het is ook logisch dat hij eerder uit volle borst De Mem fan Doutzen mee schreeuwt dan dat ik dat zelf zou doen. Het nummer Lykwein was mij onbekend maar bij de eerste noten van het nummer wist ik dat ik hier wel wat mee kon. Na het lezen van de tekst wist ik het zeker: dit wordt een categorie gaat helemaal nergens over. Ik wilde het dus niet te letterlijk nemen met in mijn achterhoofd de band, alias een stelletje Friese mannen die graag een feestje op het podium bouwt met flink veel potten bier. De strip is mijn kijk op de samenvatting van de tekst. Een lijkwagen in het Friese landschap met een vleugje sarcasme en ironie. Een beetje van mezelf en een beetje van Strawelte. 1+1=2.’

Mei wat foar materiaal wurkesto meastal? Hasto al earder publisearre?
‘Sinds de opzet van SPREAD Magazine (een tijdschrift van Friesland Pop en 3VOOR12/Friesland) creëerde ik als motto: iedereen kan tekenen. Ook al is het niet je (mijn) sterkste kant, er valt altijd wel wat van te maken. Mijn tekeningen fabriceer ik met de goedkoopste potloden of pennen op het goedkoopste papier, via de scanner maak ik ze digitaal en bewerk ik ze in Photoshop en Illustrator. Kind kan de was doen, zou je zeggen. De meeste opdrachten die ik krijg zijn vaak voor grote instanties, festivals of poppodia en ik heb hier wel al meerdere malen mee in de media gestaan. Deze opdrachten bekijk ik vanuit een hele andere hoek: hoe bereik ik de doelgroep, wat moet het weergeven en hoe zet ik het om naar een commerciële creatie? Het stripproject zag ik echt als een uitdaging. Door juist dicht bij mezelf te blijven, een eigen interpretatie eraan te geven maar waar in ieder geval de band hopelijk om kan lachen. Ondanks dat ik nog steeds van mening ben dat (strip)tekenen nooit mijn hoofdvak zal worden, heb ik er wel met heel veel plezier aan gewerkt.’

Linda Posthuma (26, Grins) is grafysk foarmjouwer by har eigen buro Tante Lien Producties. Sjoch ek: tantelien.weebly.com.