Rolf van Hulten

MARRIT DE SCHIFFART – 

It liket in bûnt ferskaat, de kolleksje fan de Jouster Rolf van Hulten. Oan de wite muorren fan Museum Belvédère hinget foaral abstrakte keunst, en dochs: hjir en dêr skimeret der wat figuratyfs trochhinne. Fryske skilders yn de skynwerpers? Ja, mar dêrneist hinget ek wurk fan nasjonale en ynternasjonale keunstners. En dan is der ynienen dy fitrine mei Song keramyk út Sina, dy’t al hielendal net liket te passen by al dy moderne skilderkeunst. Mar dizze skynber rommelige miks oan moderne keunst hat wol deechlik wat mienskipliks. Al betocht Van Hulten sels ek pas achterôf wat dat wie. de Moanne giet op syk nei de reade tried en krijt in rûnlieding fan de sammeler sels.

Fan it apropos
Van Hulten iepenet mei ‘Sarg’ fan de Fryske keunstner Sjoerd Janzen. In tsjuster, libbensgrut en hast hielendal swart wurk fan in man dy’t neist de deadskiste fan syn muoike sit. Lekker begjin dus. ‘Ja, dat heb ik expres gedaan, ik vind het leuk om de bezoeker in beginsel op het verkeerde been te zetten. Ook al past dit werk over de dood niet heel goed bij de rest van mijn collectie, het heeft wel de sterkte van een Rembrandt. Het klinkt misschien wat filosofisch, maar men zegt toch altijd dat een mens eerst een beetje dood moet gaan voordat men overnieuw kan beginnen? Dat wil ik ook bewerkstelligen met dit schilderij. De bezoeker krijgt hierna alleen nog maar frisse, vrolijke werken te zien.’ In earste teken fan in reade tried: de kolleksje Van Hulten bestiet benammen út ljochte, frisse en heldere objekten.

 

 

Lânskippen: abstrakt en figuratyf
Wy rinne fierder nei in pear yndrukwekkende keunstwurken fan de Ingelske skilder James Hugonin. ‘Deze werken van Hugonin bestaan uit grids met duizenden kleurvakjes. Hugonin woont in Noordoost Engeland. Hij heeft vanuit zijn woning een fantastisch uitzicht op de kust, een bijzonder landschap dat veel kunstenaars aanspreekt. Alle kleuren die je in dit schilderij ziet, komen uit dat landschap. Ook al is dit nog zo’n abstract werk, het heeft toch een relatie met dat landschap. Dat is tekenend voor mijn collectie waarin het landschappelijke een belangrijke plaats in neemt, ook al zijn het veelal abstracte werken en wekken ze altijd een onderbuikgevoel op. Trouwens, de stap van een abstract werk naar een landschap is heel gemakkelijk. Het beeld van een zee vertaal je bijvoorbeeld snel naar iets abstracts. Toch heb ik ook enkele figuratieve landschappen.’ Van Hulten rint fierder nei ‘Zeegezicht’ fan Simon Rood. ‘Hier zie je duidelijk een zee met zeilbootjes. Als je die bootjes weg zou halen, is het nog steeds een zee, maar dan op abstracte wijze.’

 

Ynfloed fan wenplak
Oan de muorren fan ien fan de trije nissen hingje trije fjouwerkante wurkjes neist elkoar: ‘Untitled’ fan Willem van Althuis, ‘Skye Lines’ fan Carol Robertson en ‘Tensione verticale’ fan Antonio Calderara. Van Hulten: ‘Bij deze drie abstracte werken zie je heel mooi de invloed die de omgeving heeft op een kunstenaar. ‘Untitled’ van de Fries Van Althuis is iets nevelig, met een koele blauwe kleur, zo ongeveer als de “dizige” Friese luchten. Friese werken hebben vaak iets atmosferisch. ‘Skye Lines’ van de Engelse Robertson is ook koel, maar veel helderder. Dat geldt natuurlijk ook voor de Engelse luchten, daar zit minder water in de lucht dan hier. En dan heb je daarnaast het veel warmere werk van die Italiaan Calderara. Waar je woont, heeft dus blijkbaar invloed op je werk, fascinerend vind ik dat!’

 

Gefoel foar frijheid
Wy binne oankommen by in wurk fan Ramon van de Werken, ‘Het Bos Met Ballen’. Dit kleurige skilderij stiet ek op it affysje fan ‘A Collector’s Eye’. ‘Er is een foutje gemaakt bij het inrichten van de expositie; dit schilderij hangt ondersteboven. Een aantal bezoekers hebben al verontwaardigd gereageerd’, laket Van Hulten. ‘Ik heb het expres zo laten hangen, dat past wel bij me, weer even wat anders. Ik houd van experimenteren.’ Ek dat is werom te finen yn de kolleksje dy’t bepaald net mainstream is. ‘Kunst kan soms zo hypegevoelig zijn, vooral in Amerika, maar ook in onze eigen Randstad. Daar houd ik niet van. De kunstenaars die hier hangen vallen buiten de hoofdstroom en hebben een hoge mate van eigenheid. Ik denk dat mijn collectie daarom ook uit relatief veel Friese en Schotse kunstenaars bestaat. Die zijn toch wat op zichzelf, houden van vrijheid en zijn niet gevoelig voor snelle modegrillen.’

 

 

Deechlik en ambachtlik
Dan is der ynienen dy fitrine mei 13^e ieusk Sjineesk keramyk. ‘Ja, dit driedimensionale keramiek is misschien een vreemde eend tussen al die moderne schilderijen. Toch is er weer een link te leggen. Dit is op uiterst ambachtelijke wijze gemaakt. Dat geldt ook voor al deze schilderijen. Ik hou van kunst die met veel aandacht en concentratie gemaakt is, koop ook nooit iets van een schilder die de verf op het doek kliedert of gooit. Dat gedegene en vasthoudende typeert trouwens ook veel Friese schilders. Ze nemen de tijd om een landschap op zich in te laten werken en werken vaak relatief lang aan een werk. Deze keramiek is trouwens gemaakt toen China overging van een feodale naar een burgerlijke maatschappij, de kunstenaars kregen dus iets meer vrijheid. Dat kun je denk ik zien, sommige kommen hebben een gekke vlek of er zitten doelbewuste scheuren in het keramiek. Er werd geëxperimenteerd en zoals ik eerder al zei: ook dat is typerend voor mijn collectie.’

 

Van Hulten syn kolleksje is it resultaat fan hast fjirtich jier aventurierjen en sammeljen en jout syn libben wer: ‘Het is ontstaan door de gelegenheden die zich voordeden in mijn leven. Ik kocht de werken omdat ik erop viel, maar vooral ook omdat ik ze tegen kwam.’ De kolleksje ûntstie op relatyf tafallige wize, mar dochs sit der dus in reade tried yn. Op meardere mêden. Wat it oerkoepeljende skaaimerk fan syn kolleksje is? ‘Als je deze collectie in één woord moet samenvatten, kom je denk ik uit bij Friesland. Hoewel ik behalve Friese ook veel nationale en internationale schilderijen verzamel, herken je in werken een Friese basis. Het landschap, de hang naar vrijheid, de invloed van de omgeving en het ambachtelijke. Allemaal kenmerken die in mij als Fries verankerd zitten. Het is onderdeel van mij en dat straalt klaarblijkelijk door in al mijn aankopen. Het bewijst eveneens dat wij als Friezen verder kunnen kijken, de vensters open moeten gooien, de basis – onze identiteit – blijft dus toch wel bestaan.’

 

Rolf van Hulten begûn as studint yn de jierren santich mei it sammeljen fan byldzjende keunst. De kolleksje Van Hulten is ûndertusken ien fan de wichtichste partikuliere kolleksjes fan it lân. ‘A Collector’s Eye – de Collectie van Hulten’ hinget noch oant en mei 24 novimber yn Museum Belvédère.