Prozazomer LC en de Moanne: ‘De kloof (1)’: Raymond Muller
Dizze simmer publisearje de Leeuwarder Courant en literêr tiidskrift de Moanne seis koarte ferhalen, lietteksten en gedichten fan oanstoarmjend Frysk skriuwtalint. De skriuwers bûgden har oer it tema ‘de kleau – de kloof’. Hjoed de earste bydrage, fan Raymond Muller. De yllustraasje is fan Sietske Harkema.
Set fêst yn de aginda: 11 oktober is ‘de Kloof’ te sjen yn de Kas, by Explore the North.
MozaïekHoe wij als de straatstenen waren.
De klinkers van de buurt.
met smeer en teer bedekt,
mos en gras en ander groen tussen onze tenen.
En gesleten broeken.
Knieën met schaaf waar briljantrood plots
tussen al het straat aan het oppervlak kwam.
Wij, het stratendek.
Soms net een hoek te ver dan mocht.
Nog eenkennig hetzelfde.
Gelegd als massief.
Nog zonder weet van keien of kasseien,
baksteen en klei of keramisch,
laat staan de mogelijkheid van erts.
Alleen af en toe briljantrood.
Pas later, toen wij kinderkoppen af waren,
met schop en een schep eruit en versleept,
en veel verder gesmeten,
butsten,
gegeseld werden door de wind
en zo als natuursteen onze oorspronkelijke vorm verloren,
pas toen,
toen wij ons onder ander plaveisel mengden
merkten wij pas de straatlengtes tussen ons.
De een thuis,
ontheemd de ander.
Hoe wij later als de straatstenen waren,
en alleen nog het mos tussen ons zagen,
de modder.
De oneffenheden van de naasten.
Onstopbaar is de vloeiende beweging van verplaatsing,
herhaling,
slijtage,
regen en wormen op onze buiken tot de zon weer komt,
en ons fikt op onze lijven.
Het is precies dat ultraviolet dat ons kan vertellen,
dat zij voor het vallen
van hoog boven zag
gelijmd door mos,
glinsterend door schaaf
en regen
geen enkele losse klinker zag
maar hoe daar,
al stratend,
het prachtigst mozaïek lag.
Danique Voorthuijzen
Raymond Muller (1986) is acteur, schrijver en maker en groeide op in de straten van Leeuwarden, waar hij nog steeds woont. Raymond schrijft toneel en poëzie en werkt aan zijn debuutroman. Hij laat zich inspireren door tijd, zijn omgeving en alles wat buiten het zicht ligt. Hij wil zichzelf en de wereld begrijpen en heeft de ijdele hoop die positief te kunnen veranderen, al is het maar door de verplaatsing van één kiezel in gang te zetten.