fotografy: Florian Cats

Parsifalls flitsende zoektocht

ELSKE SCHOTANUS – 

Een theatervoorstelling hoeft niet groots opgezet te zijn om te boeien. Dat geldt zeker voor Parsifall van Tryater en De Jonge Republiek, het theatergezelschap van regisseur Silvia Andringa. Parsifall is gericht op jongeren van 14 jaar en ouder en wordt exclusief vertoond aan leerlingen van diverse scholen. Twee keer, op 9 en 10 november was de voorstelling – in het Tryatergebouw in Leeuwarden – toegankelijk voor iedereen. Dat zou vaker mogen, want met slechts drie acteurs en eenvoudige rekwisieten wordt een voorstelling neergezet die niet alleen jongeren aan zal spreken.

 

Parsifall is een rijke voorstelling als het gaat om vraagstukken waar jongeren – maar niet alleen zij – mee bezig zijn.

 

Het stuk is heel losjes gebaseerd op de middeleeuwse Koning Arthursage waarin Parsifal op zoek gaat naar de heilige graal. Evenals deze Parsifal gaat ‘onze’ Parsifall (Tim Linde) op zoek: hij moet niet alleen de wereld opnieuw leren kennen, maar ook zichzelf. Nadat Parsifall door de bliksem wordt getroffen, heeft hij namelijk een probleem met zijn geheugen. Allerlei feitjes als dat de aarde onderdeel uitmaakt van het melkwegstelsel kan hij zo oplepelen, maar wie zijn die twee die bij hem zijn op het moment dat hij ontwaakt? Dat meisje (Khouloud Zaher), dat beweert zijn vriendin te zijn, maar van wie hij de naam niet eens kent?

De zoektocht vind niet alleen plaats in gesprekken en confrontaties met zijn vriendin Kundri en vriend Gurnemanz (Lourens van den Akker), maar ook in de online wereld. Weet je iets niet, dan google je het toch? Ook vlogt Parsifall, zodat de buitenwereld kennis kan nemen van zijn zoektocht. Dat in de hoop op likes en followers. Met de videocamera van zijn smartphone op zijn gezicht gericht, vlogt hij bijvoorbeeld bij het graf van zijn moeder die hij zo zegt te missen. Maar is er niet een verschil tussen hoe iemand zich naar de buitenwereld toe presenteert en zijn werkelijke gevoelens? Zodra hij de camera stil zet, blijkt Parsifall helemaal niets te voelen. En hoe te reageren wanneer iemand informatie over jou, dat je homo bent, twittert, terwijl je het zelf niet op die manier de buitenwereld in wilt hebben? Op een gegeven moment verzucht Parsifall dat zijn iPhone de enige is die hem nog begrijpt.

Parsifall is een rijke voorstelling als het gaat om vraagstukken waar jongeren – maar niet alleen zij – mee bezig zijn. Op associatieve, razendsnelle en vaak humoristische wijze komt er in iets meer dan een uur een enorm scala aan onderwerpen voorbij. Van de zwemvesten op het Sunwebeiland Lesbos tot Gurnemanz’ pleidooi voor het larieïsme als antwoord op religie. Van Bert en Ernie liedje over vriendschap tot het gebrek aan saamhorigheid als in de glorietijd van voetballer Marco van Basten. Daarbij wordt gebruik gemaakt van projectoren en camera’s waardoor op het gezicht van een van de spelers kan worden ingezoomd. Zo ziet het publiek Khouloud Zaher niet alleen in de verte en en profil, maar op een scherm tegelijk en face. Op een witte stoel is, middels projectie bijna de hele voorstelling lang Parsifalls kat Beyonce te zien, als levert zij constant commentaar op het gebeuren. Dat alles en meer maakt Parsifall visueel gezien – op zijn Fries – een ‘pronkje’. Mooi is ook Khouloud Zahers dans waarbij haar schaduw over de projectie op een rond scherm valt.

Mogelijk wordt na de première van vrijdag 9 november hier en daar nog wat geslepen, maar één ding is zeker: scholieren hebben de komende maanden een streepje voor.

Reagearje

DE MOANNE

'de Moanne' wol in breed en kreatyf poadium biede foar aktuele en skôgjende bydragen oer kultuer en de keunsten. 'de Moanne' lit sjen wat der yn en om Fryslân spilet, yn taal, byld en nije media. 'de Moanne' ferskynt op it web, op papier en organisearret 'live'-moetingen.