oer de grins
HARMEN WIND –
oer de grins
In brûnzen oprin, jûntiid yn Calais.
Foar tsien francs stie in boarger ús
in tichte kladde ôf (heimsinnige
trânsaksje, finger op ‘e mûle).
It wie in keap op dea en
libben, Syn lege hân die
noch in groet nei en doe
waard er yn it stêdsbyld wei.
Yn it papier in bôle, droege klaai.
De tún dêr’t wy dy nacht ús tinte
setten bliek by dei in tsjerkhôf. Bliuw
mar lizzen, seist, wy hoege der net ôf.
Earder publiseard yn de Moanne, 9 (2010), 3 (april), s. 43.