Literair festival in snackbar Het Vliet

TIM DIJKSTRA – 

De verwachtingen waren hoog gespannen. Een heus literair festival, maar dan in een snackbar. Grote namen werden aangekondigd, er werd gesproken over een stormloop vanuit het hele land en uit voorzorg werden er buiten zelfs dranghekken neergezet en televisieschermen aan de buitenmuur van snackbar Het Vliet gehangen, zodat niemand iets van het spektakel hoefde te missen. Uiteindelijk zorgden zo’n 200 belangstellenden voor een gezellige drukte.

Volgens de eerste aankondigingen zou het festival de hele nacht doorgaan, maar uiteindelijk werd er om negen uur begonnen en om middernacht gestopt. Drie blokken van een uur. Als de schrijvers klaar waren, nam een deejay het stokje over tot het volgende blok. Voor het publiek een leuke gelegenheid om een babbeltje te maken met bekende schrijvers als Nico Dijkshoorn of Peter Buwalda. Voor Sylvia Witteman waren de nodige Volkskrant-lezers komen opdagen.

In elk blok mocht  schrijver/dichter Nico Dijkshoorn het spits afbijten. Hij was zoals we hem kennen van tv: scherp, ad rem, soms wat melancholisch en dan weer cynisch en grappig. Het publiek vuurde hem aan en hij leverde. Het was daarom vreemd dat Witteman, die vrijwel nooit uit eigen werk voordraagt, juist na de ultieme podiumschrijver op moest. Onzeker en hakkelend voorlezend, als een schuchtere scholier, deed ze haar eigen werk geen eer aan. Binnen werd beleefd geapplaudisseerd, buiten maakte men wegwerpgebaren. Het werd in de loop van de avond ook niet beter.

De lach rolde zowel buiten als binnen flink door de menigte heen. Buwalda heeft een geheel eigen stijl in zowel verhalen als voordracht, die zijn optreden in een boeiend geheel wisten samen te smelten.

Het materiaal van Peter Buwalda, die na Witteman het podium betrad, sprak het publiek meer tot de verbeelding. De lach rolde zowel buiten als binnen flink door de menigte. Buwalda heeft een geheel eigen stijl in zowel verhalen als voordracht, die zijn optreden in een boeiend geheel wisten samen te smelten. Ook hij leek bij zijn eerste voordracht in de snackbar verlegen, maar groeide in zijn rol. Toen hij voor de derde keer het podium beklom, was het met een glimlach.

Als laatst van elk blok was Jacco de Boer aan de beurt. De organisator van de avond vermaakte het publiek met als gedichten verpakte blogs over het voetbalelftal Leeds United, had de lachers op de hand met zijn tekst over zijn gewaagdheid en had het publiek even stil met een beladen gedicht over zijn bezoek aan een zieke vriend. Alhoewel zijn materiaal niet altijd even sterk was, zorgde zijn zelfverzekerde uitstraling ervoor dat niemand het raar vond dat daar ineens de stadsmakker als populaire schrijver stond.

Uiteindelijk werd er door het viertal auteurs een dikke drie kwartier voorgedragen, de rest van de tijd werd gevuld met een monotone DJ-beat. Een literair festival waarop je langer naar een DJ staat te luisteren dan naar voordrachten is … meer een festival dan literatuur. Maar op een festival gaat het ook niet om het podium. Ondertussen knetterde het frituurvet op volle toeren. Als snelle hap en ludieke actie was deze avond in elk geval zeer geslaagd.

Fotografy: Niels Lahuis