Havenreus
ARJAN HUT –
HAVENREUS
krekt foardat de trein
de haven fan Harns ynrôlet
sjoch ik troch it finster
in read autoke
dat op de smelle spoarstrjitte
op ‘e kop leit
der steane minsken om de auto
in menear op ‘e knibbels
tikket op it rútsje
de oare taskôgers skimen
ik sjoch se yn flitsen tsjin de sinne yn
watfoar merk as it is
ken ik net sjen: al dy autokes
lykje sa opmekoar
it leit op ‘e kop as is it boartersguod
dat in bern dêr slingerje liet
in reus soe der sa op stappe kinne
en mei swaaiende earms delstoarte
by de haven rin ik nei de havensbrêge
it is betiid
de terrassen lizze noch ûnder it nachtkleed
in sikenauto rydt del, bochtet mei belied
de brêge oer
ik sjoch it gesicht fan de byrider – yn al syn witens
eagen as teepantsjes, mûle iepen
de haven trillet, seefûgels âlje, sirenes jammerje
de reus is fallen