Gedicht ‘Begraafplaats te Huizum’ van Willem van Toorn

Gedicht Willem van Toorn

Op 17 juni 2023 is tijdens de Open Dag (wegens 100 jarige Huizumer begraafplaats) een poëzietableau met een gedicht van de dichter Willem van Toorn onthuld. Dat gebeurde door het wegrijden van een baar boven dat gedicht door wethouder Gijs Jacobse en dichter Van Toorn die hiervoor apart uit Frankrijk overkwam. Historicus Leendert Plaisier en initiator Peter de Haan (stichting Poezietableaus Leeuwarden) hielden een toespraak over het jubileum c.q. het gedicht. Het gedicht maakt nu – deel uit van de unieke Leeuwarder poëzieroute.

Begraafplaats te Huizum

Hier. Waar je nu staat. Kijk, daar liggen tussen

een eeuw Buwalda’s, Algra’s, Sixma’s, Slauerhoffs

en al die andere doden, vijf uit de lucht geschoten

niet engelen maar mannen, jongens haast nog

die, hoog onderweg naar de stad van de haat

waar in de heldere maneschijn hun bommen

op hadden moeten vallen, bar werden neergehaald

en in de aarde opgenomen. Wij, die nog even

in dit aards leven blijven mogen, wij weten wel

dat zij hier niet meer zijn. Maar ook dat de taal

de tijd kan omkeren als wij dat willen

en hen aanwezig maken – net als de dorpelingen,

van nu al bijna tachtig jaar geleden,

die hen durfden herdenken, het hoofd geheven

tegen het kwaad. Jij die hier staat,

kijk. Lees de namen. Wees hun nazaat.

Willem van Toorn

—

Begraafplak yn Huzum

Hjir. Dêrsto no stiest. Sjoch, dêr lizze tusken

in iuw Buwalda’s, Algra’s, Sixma’s, Slauerhoffs

en al dy oare deaden, fiif út ’e loft weisketten

net ingels mar manlju, jonges hast noch

dy’t, heech ûnderweis nei de stêd fan de haat

dêr’t yn helderskyn moanneljocht har bommen

op dropt wurde moasten, wreed delhelle binne

en opnommen yn ’e ierde. Wij, dy’t noch even

yn ús ierdske tún omrinne, wij witte wol

dat sij hjir net mear binne. Mar ek dat wurden

tiid omkeare kinne as wij dat wolle

en har ta libben roppe – krekt as it doarpsfolk,

fan no al omtrint tachtich jier lyn,

dat it oandoarst om har te betinken, de holle

heech tsjin it kwea. Jim dy’t hjir stean,

sjoch. Lês de nammen. Wês har neiteam.

Oersetting: Eppie Dam

 

—

Cemetery in Huizum

Here. Where you’re standing. Look, right there, among

a century of Buwaldas, Algras, Sixmas, Slauerhoffs

and the other dead they lie, five shot out of the sky,

not angels but men, barely more than boys,

who, on their airborne way to the city of hate

where in the bright moonlight they meant to drop

their bombs, were brutally shot down

and absorbed into the earth. We, still welcome for now

in this earthly life, are well aware

they’re no longer here. But also that words

can turn around time if we wish them to

and make them present—as the villagers knew,

nearly eighty years ago, when they decided

to honor their memory, their heads held high

against evil. Without fear. You, standing here,

look. Read the names. Be their heir.

Translation: David McKay