Efter it mom

HARMEN WIND –

 

WACHTER

Neam my de skrik, mar wit my de

beskermer. Fan ûnwrikbere rêst.

 

Hjir krijt oerjefte har gerak,

hjir nesket krektberne famkesdea.

 

Set ôf. Wyn dy hjirút. Slút

dizze doar en eagje oer it gea.

 

 

WACHTER

Noem mij de schrik, maar weet mij

beschermer. Van onwrikbare rust.

 

Hier komt gelatenheid aan haar trekken,

hier nestelt pasgeboren meisjesdood.

 

Ga nu. Ontbind de blik. Vervolg

uw weg, laat dit gezicht gesloten.

 

 

FUGELMAN

Tsjit sinne, fûgelman, en tsjoitsje himel,

pik yn ’e boaiem krobbe, toarre, wjirm.

 

Slach mei dyn wjukken banneleaze wille,

skodzj’ út ’e fearren pinigjend fertriet

 

en bring dyn hege flecht beside

en bried har út ûnder dyn klysterliet.

 

 

VOGELMAN

Tjilp, vogelman, de zon en kweel de hemel,

pik in de bodem worm en pissebed.

 

Sla met je vleugels tomeloze wellust,

schud uit je veren ongekend verdriet

 

en houd je hoge vlucht verborgen

en broed haar uit onder je lijsterlied.

 

 

YNWIJING

Tebektinken, in ljochtskou dier,

krûpt wei oant it dy fluitsjen heart.

 

Dan jout se har oan dûnsjen oer

en dielt oan dy dyn skiednis mei

 

en liedt dy, fier yn it foarby

ûnhâldber nei dyn lêste dei.

 

 

INWIJDING

Herinnering, een lichtschuw dier,

houdt zich gedeisd tot jij haar fluit.

 

Dan rekt zij zich en danst in trance

meeslepend je geschiedenis

 

en leid je ver in het voorbij

tot waar je laatste adem is.

 

 

Earder publiseard yn de Moanne, 4 (2005), 3 (april), s. 32-34.