Broeierige rock met blauwe plekken

ARJAN HUT – Het Vlaamse Blue and Broke kwam in 2013 na een pauze van tien jaar weer bij elkaar en bracht sindsdien drie albums uit. Het vorige, Edward, was een conceptalbum met de Amerikaanse schilder Hopper als inspiratiebron. Het titelnummer van het nieuwe album Night Shadows is ook weer op Hopper geïnspireerd. Het is een fijn, maar kort liedje met Henk Hofstede (Nits) als speciale gast naast zangeres Melissa Antheunis. Ik kende de band voorheen nog niet, en had door de naam de indruk met een bluesrock-groep te maken te hebben. Niks daarvan, al brengt Blue and Broke wel een aangename mix van eigenwijze Vlaamse spontaniteit en de nodige Amerikaanse invloeden, van soul tot funk tot Bruce Springsteen. Het ontspannen, maar vaak ook vlakke stemgeluid van Antheunis en de wandelende ritmes van de meeste liedjes, zorgen voor een broeierige sfeer. Rokerig, claustrofobisch, als in een kroeg met de gordijnen stevig dicht terwijl buiten nog volop de zon schijnt. Ook in deze schemer vallen wat zaken op die niet helemaal lekker klinken, zoals een handvol clichématige modulaties (refrein toontje hoger herhalen, zoals in Dear Vivian, opgedragen aan fotografe Vivian Maier) en een vertoethaspeld citaat van Mae West (“Is that a gun in your pocket, or are you just happy to see me?”) in Ready. De band maakt er “Is that a gun you wear or do you really like me” van, dat slaat zo als een tang op een varken. Was it worth it (over het gedwongen afstaan van kinderen) had meer overtuigd als instrumental, orgel en gitaar schieten te hulp waar woorden tekort schieten. Het zijn wat slordigheidjes, blauwe plekken, die zorgen dat Night Shadows niet over de volle lengte overtuigt. De blazers die nu en dan een frisse bries opsteken, schitteren wel en tillen het niveau omhoog. Naast opener As I can (lekker slepend), horen het vlotte Stone (had zo op The Soft Parade van The Doors kunnen staan) en Shell Game bij de hoogtepunten.

Night Shadows, Blue and Broke, Bluemusic / Muziekpromotor