Hellegers en Quist exposeren in Galerie Hoogenbosch

MARITA DE JONG – 

In juni wordt hij 80 jaar. Beeldhouwer Guus Hellegers uit Steggerda. Een goede reden voor een ‘bescheiden’ overzichtstentoonstelling, vonden Atze Hoogeveen en Dieuwke Bosch van Galerie Hoogenbosch. Mede-exposant is Wim Quist, bekend als architect, maar na zijn werkzame carrière, op zijn 80e begonnen met schilderen. Een bijzondere combinatie van een afgerond en een beginnend oeuvre.

Niet alleen in de galerie is het werk van Hellegers te zien, ook de tuin, zo’n 450 vierkante meter, is bij de expositie betrokken. Daar staan 11 grotere beelden van Hellegers. Een haan loopt er parmantig tussen door, de klimrozen bloeien uitbundig. Voor de galerie staan er ook nog twee. Hellegers is blij met de expositie. Hij vindt het ‘fantastisch’. “Ik had geen idee hoe mijn beelden hier in de tuin zouden staan. Ik ben heel tevreden en blij.”

 

“In oktober wordt Wim 87. En dan is hij ook nog met een studie Frans begonnen. Een bijzonder iemand en bovenal een heel gedreven man.”

 

Penningmaker bij uitstek
De twee kunstenaars kenden elkaar niet persoonlijk maar ontmoetten elkaar een paar dagen voor de opening. Hellegers vertelt dat de spanning toen voor beide een beetje wegviel. Die opening werd druk bezocht. Hoogeveen schat dat er tussen de 150 en 200 belangstellenden waren. Hoogleraar Industriële Vormgeving Titus Eliëns noemde Hellegers in zijn openingswoord een ‘penningmaker bij uitstek’, zonder daartoe te zijn opgeleid. “Guus heeft daarin een indrukwekkend oeuvre opgebouwd. Waarna hij op het lumineuze idee kwam, de platte plaquette te gaan verheffen en op die wijze met een plat beeld ruimte te gaan creëren.”

Een recensent omschreef ze als ‘penningen op pootjes.’ Dat was een gouden greep en hiermee heeft Hellegers in de jaren zeventig een nieuw element aan de beeldhouwkunst toegevoegd. NRC-journalist Bas Roodnat bezocht Hellegers in 1990 in zijn atelier in Steggerda en schreef hierover: “In de betrekkelijke eenzaamheid van zijn atelier in het Friese Steggerda werkt Guus Hellegers (52) door aan zijn beelden die blijven aarzelen tussen de tweede en derde dimensie. Juist in die onzekerheid vinden zij hun kracht.”

Een van zijn bekendste beelden, dat van Fedde Schurer, staat in Heerenveen. Eliëns noemde het ‘iconisch’, al is hij van mening dat dat begrip nogal is uitgehold. José Boyens, vond het beeld in 1980, in een artikel in Ons Erfdeel, raak getroffen en toch vrij van grootspraak. “Wie komt aanwandelen op het Gemeenteplein ziet een intrigerende, smalle schim, een soort paal. Is het een figuur zoals Giacometti ze schiep? Vervolgens krijgt het beeld langzaam volheid. Het blijkt dus niet aan Giacometti verwant. Tenslotte wordt de gestalte voor de achteromkijkende wandelaar geleidelijk aan weer een dunne streep. Fedde Schurer is even opgedoken uit het verleden.”

Meer dan 55 jaar is Hellegers actief geweest als maker van beelden en penningen. In heel Nederland heeft hij opdrachten gerealiseerd en hij ontving diverse internationale prijzen. “Een afgerond oeuvre en het begin van een oeuvre”, zo stelde Eliëns, “samengebracht in Galerie Hoogenbosch”.

 

Ritueel proces
Het werk van Quist, “kwam vanuit het niets, hij had nog nooit een kwast aangeraakt.” Eliëns, die de schilder opzocht in zijn atelier, noemt zijn werk: “een experiment met kleuren, die even zoekend als zeker op het doek worden aangebracht. Het lijkt op een ritueel proces van eindeloze herhaling, zonder in herhaling te vallen”

Hij had Quist gevraagd, waarom hij niet lekker een boek ging lezen of ging wandelen? Tenslotte had hij er de leeftijd voor. Zijn antwoord was: “Ik wil iets creëren, scheppend bezig zijn.”

Het is altijd spannend voor een kunstenaar om zijn werk te tonen aan de buitenwereld. Dat geldt voor Hellegers maar zeker ook voor Quist, die als architect zijn sporen ruimschoots verdiend heeft. Schuchter zetten hij in 2010 zijn eerste stappen als schilder, vroeg oud museum-directeur Thom Mercuur, of het wel wat was. Die spoorde hem aan vooral door te gaan. En dat deed Quist. Enigszins beducht voor een tentoonstelling, heeft hij zich door Hoogeveen over de streep laten trekken, want hoe kwetsbaar een kunstenaar zich ook kan voelen, Quist wil boven alles, ‘reactie op zijn werk.’

Hoogeveen: “Het zal zo’n 2 jaar geleden zijn dat ik zijn werk voor het eerst bij hem thuis zag en er zaten een aantal verrassend goede schilderijen tussen. Vitaal vrij werk en wars van wat je zou verwachten: architectuur. Na nog een aantal ontmoetingen kwamen we, ik geloof met enige aarzeling van de kant van Wim, samen tot de conclusie dat dit werk gezien mag worden. Het staat geheel op zichzelf, er is totaal geen sprake van concurrentie met de beelden en penningen van Guus.”

De vitaliteit en levenslust die in de schilderijen zit, raakt hem. “In oktober wordt Wim 87. En dan is hij ook nog met een studie Frans begonnen. Een bijzonder iemand en bovenal een heel gedreven man.”

 

De expositie is nog tot en met 9 juli te zien. http://www.galeriehoogenbosch.nl/