Er zit veel onbedoelde poëzie in de natuur

SJOERD VAN METEREN – 

dat je op een perron staat

het perspectief volgt tot

het verdwijnpunt

ziet hoe een fietser

op een overweg in de verte

opdoemt, even je blik kruist

en in een tel weer oplost.

natuurlijk je kunt er van alles

achter zoeken wetten, theorieën

maar het blijft hoe dan ook beeldspraak

zeg nu maar gewoon wat je ziet.

tien trage ballonnen door de autoruit

donkere hemel, snel nadert een bui

hoe het lijkt of de ballonnen

de wolken tegemoet vliegen

en vervolgens als druppels

uiteenspatten, ze zijn er nog

maar je ziet ze niet meer.

in mijn ogen is wat je noemt

natuur, even exact als poëtisch –