Festivalimpressies – dinsdag

SJOERD VAN METEREN – 

Als je moet kiezen, welke films je graag wilt zien, heb je over het algemeen niet veel aan de beschrijvingen in het programmaboekje. Een film van anderhalf uur laat zich nu eenmaal lastig samenvatten in honderd woorden. Het gaat bij film trouwens niet zozeer om het verhaal, als wel om de manier waarop het wordt verteld. En daarvoor moet je de film zien.

Wat mij trof, was de ontwikkeling van de relatie tussen de hoofdpersonen en de ontdekking die ze doen over elkaars en hun eigen karakter en gedrag. Heel verschillend, eigenzinnig, maar allebei bezig – net als opa – met het overschrijden van grenzen.

Dat het kan, een filmverhaal goed samenvatten, blijkt bij de Deense documentaire film Faedre og Sønner [The Great Game]. Het is een roadmovie, een film waarin de hoofdpersonen op reis gaan; een reis, die de hoofdpersonen verandert, in dit geval dichter bij elkaar brengt.

Vader Søren en zoon Michael [de filmmaker] treden in het spoor van grootvader Henning, een beroemde ontdekkingsreiziger en verzamelaar van Mongoolse culturele voorwerpen. De filmer hoort geruchten dat zijn opa een dubbelleven leidde, als Brits spion en wapenhandelaar in Sinkiang, nu deel van China. Dit verklaart waarom de film in het Engels The Great Game heet. In de jaren twintig van de vorige eeuw was het centrale deel van Azië inzet was van een geopolitiek spel tussen Nazi- Duitsland, Het Britse imperium, de Rusland en China. Regionale conflicten hebben vaak diepe en complexe koloniale wortels.

Op basis van heel veel fotomateriaal, brieven, dagboeken, historische bronnen en oude en recente filmopnamen, wordt de reis en ook de levensloop van opa, vader en zoon, op een boeiende en heldere manier uit de doeken gedaan. Een vondst is de vertelstem, de archivaris van alle brieven, dagboeken en voorwerpen die opa verzamelde.

De documentaire duurt wat lang. Dat begrijp ik wel: het is moeilijk om te knippen in de opnamen van de [recente] reis van vader en zoon naar het door Culturele Revolutie geteisterde Mongolië, waar ze met open armen worden ontvangen, als hoeders van Mongools cultureel bezit [dankzij de grootvader].

Wat mij trof, was de ontwikkeling van de relatie tussen de hoofdpersonen en de ontdekking die ze doen over elkaars en hun eigen karakter en gedrag. Heel verschillend, eigenzinnig, maar allebei bezig – net als opa – met het overschrijden van grenzen.

Een heel ander soort roadtrip, is het lichtelijk absurde, magische Wer hat eigentlich die Liebe erfunden [Cloud Whispers.] Een sympathieke, filosofische en intelligente film. Beide films draaien de komende dagen nog [één of twee keer] in grotere zalen. En terecht.