Dichter Jan Dotinga ferstoarn

“It bêste is: lit my mar rêstich gean

En lit my nei de grins fan it libben driuwe

De swiere striid om myn ferlingd bestean

Soe Hár mear mear leed en soarch as freugd’ yn triuwe”

 

(Jan Dotinga, tekst op de rou-advertinsje yn de LC)

 

Dotinga waard yn 1934 berne te Britsum en groeide op yn it Stienzer Aldlân. Hy learde foar ûnderwizer en stie yn ferskate plakken as learaar foar de klasse. Yn 1965 debutearre er mei de bondel Lytse Ivichheit. Yn syn gedichten drukte Dotinga ek syn leauwen út. Syn lêste bondel Ik wol dy wizer ha ferskynde yn 2003, mei gedichten ynspirearre op psalmen. Oer syn eigen wurk sei de dichter yn 1994: ‘Jinsels mei wurden ferklearje, bemoedigje, treaste, ûndersykje, fêstlizze. Wurden sykje en fine, sinnen formulearje dy’t by jin passe. Taal meitsje dy’t mear docht as wat der stiet.’

 

Hjoeddeistich Dichter fan Fryslân Arjan Hut liet him foar it resinte Sinneljocht op in muorre yn ‘e stêd ynspirearje troch in gedicht fan Dotinga út dy bondel, De Stilte. Hut: “Willem, studint oan de Skriuwersfakskoalle mailde my mei it berjocht fan Dotinga syn ferstjerren. Dotinga sels ha ik spitigernôch nea moete. In pear moanne lyn trof ik in pakesizzer fan him, sadwaande wist ik wat fan syn dagen yn Bûtenpost ôf. We ha it yn de lessen op de SFS gaurus oer him hân en Willem fûn in eksimplaar fan Lytse Ivichheid foar my. Dêr bin ik hiel wiis mei. Hieltyd as ik by De Stilte delfyts (in plakaat oan de westkant fan de Ie) stap ik even ôf, lês it gedicht en sjocht it keatsen fan it ljocht op de bûthûsfinsters.”

 

“Op it wite flak fan de kolk
stiest as inkelde hichte,
as in reiddomp yn it leechlân
fan de snijer..

Om dy hinne
krigen de dingen siken;
De skuorre lake út in grien each en
de bûthûsfinsters keatsten elkoarren
wurden ta.

It wetter droech de stilte
-wylst it beskieden op antwurd wachte-
as in ûnbegrepen fraach;
oan ‘e kant hong it stalt, in ûnnut
dier op hege poaten..

Wurge beammen rjochten har stal;
jonge tûken loeken har
oan it ljocht omheech.
Skerpe fûgels kurven de stilte, wilens
de gjalpen sêft it hiem oprûgelen.”

(Fragmint út De Stilte)

 

(Mear oer Dotinga op de webside fan Tresoar)