Onderhoudende Sint Vitus Passie in Wetsens

MARIT DE WEERD

In het project Under de Toer van Culturele Hoofdstad 2018 worden 32 bijzondere verhalen verteld rondom kerken in de hele provincie. Zo ook in het dorp Wetsens, waar de lokale gemeenschap de Sint Vitus Passie opvoert. Dit liturgisch theaterspektakel wordt gespeeld in de op een terp gelegen St. Vitus kerk, die opmerkelijk genoeg geen toren heeft. En laat dat nou precies het gegeven zijn, dat initiatiefnemers Anne de Bruijn en Joanneke Romkema als uitgangspunt kozen voor hun passie.

 

De voorstelling is een vrij traag, maar onderhoudend geheel. Alle elementen kloppen: aankleding, muziek, zang en spel zijn goed op elkaar afgestemd en versterken elkaar.

 

Het moet gezegd: de ambiance van de voorstelling doet sprookjesachtig aan. Het schilderachtige groen-blauwe kerkje is prachtig uitgelicht en op de muren worden beelden van de kosmos geprojecteerd. Her en der verspreid in het publiek dragen vrouwen witte hoofdkapjes. Fraaie muziek en engelachtige koorzang omlijsten het verhaal over drie historische figuren, die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben: de Bijbelse krachtpatser Simson, de jonge martelaar Vitus en dominee Vitalis, predikant te Wetsens in 1842.

Deze laatste verschijnt ten tonele in vrouwelijke gedaante en vertelt ons, parochieleden, het verhaal van Simson. De vertelling wordt afgewisseld met zang en spel. Waar het Bijbelverhaal aanvankelijk goed te volgen is, worden er naar het einde toe stappen overgeslagen die het voor een niet-gelovige lastig maken om te begrijpen hoe het precies afloopt met de sterke Simson. Eén of twee zinnen van de dominee zouden dit vrij gemakkelijk kunnen verhelpen.

Waar Simson vooral zijn kracht gebruikte om te bereiken wat hij wilde, zet de jonge Siciliaanse Vitus juist zijn liefde in. Hij werd geboren als Romein, maar werd opgevoed door christelijke pleegouders. Toen zijn vader erachter kwam dat Vitus zich tot het christendom bekeerd had, probeerde hij het geloof letterlijk uit zijn zoon te slaan. Maar Vitus was standvastig en reageerde bij elke mishandeling liefdevol. Zelfs toen de Romeinse keizer hem en zijn pleegouders liet martelen met uiteindelijk de dood als gevolg.

De voorstelling eindigt met de vraag waar we als mensen voor kiezen: voor oog om oog of voor de kracht van de liefde? In de Sint Vitus Passie wordt het antwoord op beeldende wijze gegeven, de stoere Simson pakt de kinderhand van Vitus en samen lopen zij de kerk uit. Het is weliswaar geen originele, maar wel een immer relevante boodschap.

Snel en flitsend is de Sint Vitus Passie niet te noemen, maar dat kan men ook niet verwachten bij dit genre. De voorstelling is een vrij traag, maar onderhoudend geheel. Alle elementen kloppen: aankleding, muziek, zang en spel zijn goed op elkaar afgestemd en versterken elkaar. De goede zangstemmen van de acteurs zijn daarbij een aangename verrassing.

Toch laten de makers wel iets essentieels liggen: datgene wat de verhalen aan elkaar bindt. Toen dominee Vitalis in 1842 preekte over Simson, stortte onder luid geraas de kerktoren in, precies op het punt in het verhaal dat Simson de tempel omver gooide. Dit bijzondere gegeven wordt pas op het allerlaatst genoemd. Zonde, want een toeschouwer die zich niet heeft ingelezen, mist daardoor precies datgene wat de voorstelling zijn zeggingskracht geeft.

Reagearje

DE MOANNE

'de Moanne' wol in breed en kreatyf poadium biede foar aktuele en skôgjende bydragen oer kultuer en de keunsten. 'de Moanne' lit sjen wat der yn en om Fryslân spilet, yn taal, byld en nije media. 'de Moanne' ferskynt op it web, op papier en organisearret 'live'-moetingen.