Maria Louise, 23

Volgende maand zouden we zes jaar samen zijn. Eigenlijk zijn we nu twee maanden uit elkaar, maar ook weer niet helemaal. We wonen nog samen in ons huis, want de definitieve knoop is nog niet doorgehakt. Het is erg ingewikkeld.

Het is nu aan mij om een keuze te maken. Ik weet het nog niet. Ik kan mijn verstand en mijn gevoel niet meer uit elkaar houden. We hebben hier zo’n fijn huisje en een fijn leven, maar echt samen is het ook niet echt meer. En toch: je weet zoveel van elkaar en je hebt zoveel met elkaar gedeeld … Ik ben al vanaf mijn zeventiende met hem samen, dus ik weet ook niet meer hoe het anders kan. Op het ene moment denk ik: ik wil hier blijven, samen met hem. En op andere momenten vind ik dat ik weg moet en onafhankelijk moet zijn.

Het staat me allemaal even tegen. Een toekomst voor mezelf in mijn eentje is gewoon onbekend terrein voor mij.

Normaal gesproken ben ik helemaal niet zo’n druktemaker. Ik kom uit een Staphorsts gezin met zes kinderen: ik weet hoe ik mezelf moet redden. Ik heb altijd wel geweten wat ik wilde. Als er iets gebeurde, dan had ik er vertrouwen in dat het goed kwam.

Van onze toekomst had ik dus ook een vrij helder beeld. Het zou allemaal perfect uitkomen, en dan nu ineens: ‘Misschien wel niet…’ Maar je houdt toch vast aan de toekomst die je had. Wat zie je immers nog voor je als je dat niet doet? Ik besef me dat de keuze die ik nu maak, waarschijnlijk bepaalt waar ik over tien jaar sta. En praktisch gezien is die toekomst allemaal wel in te vullen, maar hoe gaat je léven er dan uitzien?

Dus ik wil op dit moment geen keuze maken. Ik heb besloten dat ik er de komende tijd vooral achter wil komen wie ik zelf ben en wat ik zelf kan. Voor mij is het ook belangrijk dat ik me meer op school ga focussen, want daar gaat het op dit moment helemaal niet goed. Ik ga er wel voor, maar er komt gewoon niets uit. Ik lig niet lang in bed, ik kijk geen series: nee, ik zit écht achter mijn laptop en mijn boeken, maar het lukt gewoon niet. Dit maakt zoveel indruk op me, ik kan er gewoon niet mee omgaan.

Sommige mensen zeggen tegen mij: je moet lekker van je jeugd genieten, je bent nog jong, je bent student, ga ervoor! En dat wil ik ook wel, maar het staat me allemaal even tegen. Een toekomst voor mezelf in mijn eentje is gewoon onbekend terrein voor mij. Eigenlijk heb ik alle vrijheid, dat weet ik. Maar in dit geval is het even iets teveel.

Maria Louise, 23 jier.