fotografy: Melklokaal

Dwalen in Feddema

DIRK VAN GINKEL –

Tot 13 maart zijn in Melklokaal in Heerenveen maar liefst honderdtien werken te zien van beeldend kunstenaar Anne Feddema. Werken op doek en op papier. Een keuze uit wat hij de afgelopen twee jaar heeft gemaakt.

In ‘Eden en daarbuiten’, zoals de titel van de expositie luidt, bouwt Feddema voort op de thematiek waarmee hij twee jaar geleden naar buiten kwam toen hij exposeerde bij Galerie Hoogenbosch: een fascinatie voor de eigen tuin. Dit ‘Eden’ doet nog steeds volop mee in zijn werk, maar de schilder stapt inmiddels ook af en toe door de wereld daarbuiten. En die vindt nu eveneens een plek op doek en papier.

 

‘Als kunstenaar zie ik de wereld puur zoals ze is. En ze is goed zoals ze is. Ik voel niet de minste aandrang daar iets aan te willen veranderen.’

 

‘Ik maak soms wel eens wandelingen met een denkbeeldig hondje’, zegt Anne Feddema. ‘Dan lopen we naar een park of een bosperceel. Wat ik daar zie, vindt een plek in mijn werk. Ik verplaats bomen, planten, dieren en kleuren naar mijn eigen tuin en voeg de dingen dan samen tot iets nieuws.’

‘Das Rasenstück’, een aquarel van Albrecht Dürer uit 1503, vormt hierbij een inspiratiebron voor Feddema.

‘Dürer was een van de eerste schilders die de buitenwereld introk om te schilderen. Hij maakte landschappen, stadsgezichten, tekende dieren en stukjes moeras. Das Rasenstück is een heel realistisch geschilderd stukje heide. Wat mij daarin aantrekt, is de aandacht die hij kan opbrengen voor zo’n nietig deeltje van de wereld. Daar streef ik ook naar. Mijn werk ziet er natuurlijk heel anders uit, want ik ben niet op zoek naar realisme, maar het inspireert me wel. De natuur als leermeester.’

Dat zou Feddema een jaar of tien geleden niet gezegd hebben. Hij had toen een grote overzichtstentoonstelling in Museum Belvédère: ‘Eiland op ramkoers’. Hij presenteerde daar werk dat verwees naar grote mythologische, bijbelse en literaire thema’s. Drukke en woeste schilderijen waren het, gekenmerkt door een overdaad aan kleuren en met titels die je nauwelijks ruimte lieten voor een eigen kijkwijze of interpretatie, zoals ‘Orpheus zingend voor de ingang van de onderwereld’.

 

‘Wat mij in Albrecht Dürer aantrekt, is de aandacht die hij kan opbrengen voor een stukje heide, zo’n nietig deeltje van de wereld. Daar streef ik ook naar.’

 

Daarna is Feddema een andere weg ingeslagen. Van de oneindige mythische ruimte reisde hij naar het kleine, omheinde gebied van de eigen tuin. De explosies van kleurtinten maakten plaats voor een bescheiden kleurpalet. En zijn titels verloren hun hoogdravendheid. Nu, in Melklokaal, kijk je bijvoorbeeld naar ‘Wintermiddag met het hondje’ of ‘Late herfstdag’.

Voor de kijker maakt dit alles een wereld van verschil. Je krijgt nu de ruimte, je wordt als het ware uitgenodigd de geschilderde wereld binnen te stappen en er naar eigen voorkeur in rond te dwalen. Je voelt je nu welkom geheten in plaats van bij je kraag gepakt. Je maakt deel uit van een schilderervaring die, in de woorden van Feddema, een ‘ode’ is aan de natuur. Een ervaring die wat mij betreft het sterkst is bij de werken op papier. In Melklokaal zijn die via een speciaal hiervoor gemaakte constructie zodanig opgehangen – op ooghoogte, vrij hangend in een passe-partout zonder glas ervoor – dat je ze maximaal kunt beleven.

‘Als kunstenaar zie ik de wereld puur zoals ze is. En ze is goed zoals ze is. Ik voel niet de minste aandrang daar iets aan te willen veranderen. Alles wat in die nabije werkelijkheid van mij voorkomt, vindt in mijn schilderswereld zijn plek. De bomen, de vogels, de katten, ze zijn als het ware op een onbewaakt moment mijn atelier binnengeslopen en hebben hun weg naar het doek gezocht. Zo is het begonnen toen ik de mythische wereld van tien jaar geleden verliet en gewoon eens onbevangen naar buiten keek.

‘Nu zoek ik het op, ik ga erop uit, kijk, ervaar en neem de buitenwereld mee terug naar binnen. Daar geef ik vervolgens kleur aan de dingen, ik positioneer ze, breng ze onderling met elkaar in verband en maak er zo een sprookje van, een mysterie. Dat moet, want dat verhalende aspect maakt deel uit van mijn oeuvre en van mij. Zo past wat ik nu maak heel goed bij wat ik destijds maakte.’

Reagearje

DE MOANNE

'de Moanne' wol in breed en kreatyf poadium biede foar aktuele en skôgjende bydragen oer kultuer en de keunsten. 'de Moanne' lit sjen wat der yn en om Fryslân spilet, yn taal, byld en nije media. 'de Moanne' ferskynt op it web, op papier en organisearret 'live'-moetingen.